Babam bana göğü verdi,
Babam bana yeri verdi,
Krallığı verdi bana,
Savaşta ilerlemeyi verdi bana,
Sel fırtınasını verdi bana,
Seli, tayfunu verdi bana,
Göğü taç yaptı başıma,
Yeri sandal yaptı ayağıma
Kutsal elbiseyi sardı vücuduma,
Kutsal asayı verdi elime,
Tanrılar serçe, ben şahinim,
Enlil babanın görkemli ineğiyim,
Göğe ayak bastım yağmur düştü aşağı,
Yere ayak bastım bitkiler fışkırdı yukarı,
Savaşın önünde durursam,
Ülkenin öncüsüyüm.
Savaşın dışında durursam,
Elde hazır okluğum.
Savaşın ortasında durursam,
Savaşın kalbiyim.
Savaşın sonunda,
Korkunç bir Tufan’ım.
Savaşı izlerken askerlere,
İlerle yaklaş derim düşmana,
Me’lerin kraliçesi olarak,
Korkunç me’lerin kraliçesi,
Ürkütücü giyimli,
Büyük me’leri süren.
İnanna!
Büyük savaşta bir fırtına,
Kalkana basan,
Tufan’ı başlatan
Yüce İnanna!
Yarışları bilinçle planlayan,
Kolundan atılan okla Kur’u yok eden,
Yerde, gökte arslan gibi kükrersin,
insanların ellerine vurursun,
Büyük vahşi boğa gibi Kur’a karşı savaşta durursun,
Düşmanları ve başkaldıranları zehrinle yok edersin.
(Alıntı: Safa Kaçmaz / Toplum ve Tarih.)
***
***
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder